„Nasz Dziennik” nr 72, 25 – 26 marca 2000
Nieprawdziwe zarzuty

Oświadczenie Klubu „Myśl dla Polski” w Krakowie w sprawie treści artykułu prof. A. Zolla pt. „Sygnał ostrzegawczy” zamieszczonego w tygodniku „Gość Niedzielny” 5.03.2000 r.

Artykuł prof. A. Zolla poświęcony jest w zasadzie „sprawie Haidera”. Nie zamierzamy się ustosunkowywać do tej „sprawy”, choć warto zwrócić uwagę na całkiem inne niż prof. Zolla podejścia do niej, jak choćby zaprezentowane w wywiadzie z o. Angelo Maccchim (publikowanym w tygodniku „Niedziela” z 5.03.2000 r.). Natomiast niesmak i oburzenie budzi udzielanie „upomnienia” Ojcu Świętemu i Kościołowi polskiemu (za „brak głosów protestu”). Wprawdzie upomnienie to pochodzi z ust o. S. Musiała, ale prof. Zoll najwyraźniej solidaryzuje się z nim.

W końcowej części artykułu znajduje się następujący passus: „Niestety, w Polsce nie brak też zachowań i wypowiedzi polityków nie mniej groźnych od budzących odrazę i słuszne zaniepokojenie wypowiedzi Haidera. Nie po raz pierwszy pan Bender dał wyraz postawie, która jednoznacznie kwalifikuje go do grona haiderowców i tym podobnych”. Tę część artykułu trudno określić inaczej, jak napaść na prof. Bendera, a „przy okazji” – na Radio Maryja. Czytamy: „Radio Maryja emituje wypowiedzi Bendera i towarzyszy, które uznać można bez wątpienia za karane u nas tzw. kłamstwo oświęcimskie…”. „Kościół w Polsce powinien na to stanowczo zareagować”.

Wypowiedzi prof. Bendera w audycji nt. obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu były już przedmiotem szeregu napaści. W związku z tym prof. Bender opublikował oświadczenie, w którym sprostował zawarte w pomówieniach kłamstwa, przypominając, co naprawdę powiedział w audycji w Radiu Maryja, a czego nie powiedział. Wydaje się, że podejmując atak personalny na prof. Bendera, należałoby się najpierw zapoznać z treścią tego oświadczenia, by nie powtarzać nieprawdziwych zarzutów. Można by tego szczególnie oczekiwać od profesora prawa oraz osoby zajmującej wysokie stanowisko w aparacie wymiaru sprawiedliwości w Polsce. Elementarna zasada sprawiedliwości: „Audiatur et altera pars” została jaskrawo pogwałcona, nie zadbano też o to, by kierując tak ciężkie zarzuty, dostarczyć „dowodu rzeczowego” w postaci cytatu z wypowiedzi prof. Bendera. Są to metody żywo przypominające praktyki systemów totalitarnych, ferujących wyroki na podstawie przestanek ideologicznych.

Dowiadujemy się, że „Bender i towarzysze” popełnili „karane u nas tzw. kłamstwo oświęcimskie”. Mówiąc językiem autora artykułu, należałoby uznać to za kolejny „sygnał ostrzegawczy” o grożącym wprowadzeniu praktyk totalitarnych. Zapewne każde kłamstwo jest rzeczą złą i naganną, jednakże penalizacja prawdziwego czy domniemanego kłamstwa w dziedzinie przedstawiania faktów historycznych budzi co najmniej poważne wątpliwości. Rozwój nauk historycznych, ujawnianie nowych źródeł często prowadzi do reinterpretacji poprzednich ustaleń historycznych. Ponadto, dlaczegóż to tylko jeden rodzaj kłamstwa -„kłamstwo oświęcimskie” – znalazło się u nas na liście przestępstw zasługujących na karę? Może należałoby wydać i rozpowszechnić jakiś katalog tego, co (i jak) wolno mówić, by nie narazić się na karę? Widmo totalitaryzmu przybliża się.

Widmo to staje się całkiem realne, gdy czytamy w końcowej części artykułu: „Pamiętać trzeba też, że Bender jest profesorem KUL. Reakcja władz tego uniwersytetu była prawie żadna. Uważam, że na katolickiej uczelni nie powinno być miejsca dla takich osób”. To już nie sugestia, to żądanie! Wyrzucić z Uniwersytetu! Skąd my znamy takie postulaty, taki ton? Zakazać, zamknąć usta, wyrzucić. I to mówi czołowy przedstawiciel prawa i wymiaru sprawiedliwości w Polsce!

Wszystkie te postulaty przeniesione są, jakby z rozpędu, na Radio Maryja: „Autorytet Kościoła wykorzystywany jest do działań antychrześcijańskich, sprzecznych z nauką Kościoła i europejską kulturą”. „Kościół w Polsce powinien na to stanowczo zareagować”. Jak? Wynika to z poprzednich ustępów: zamknąć! ukarać! zakazać! Wyrok gotowy bez dowodów i procesu.

Lista uczestników IV debaty „Dokąd zmierzasz Polsko?!”, którzy przez aklamację przyjęli oświadczenie:

prof. dr hab. Kazimierz Bielenin
Roman Bartoszcze
mgr Elżbieta Bar
prof. nadzw. dr hab. inż. Artur Blum
prof. dr hab. inż. Włodzimierz Bojarski
prof. dr hab. Stanisław Borkacki
prof. dr hab. inż. Henryk Bryś
prof. dr hab. Janusz Czyż
prof. dr hab. Zbigniew Dmochowski
prof. dr hab. Andrzej Flaga
mgr Jadwiga Cielecka
dr inż. Kazimierz Głowacki
mgr Dariusz Grabowski, poseł Sejm RP
mgr Elżbieta Guzikowska-Konopińska
dr inż. Andrzej Horodecki
kpt. ż.w. mgr Bolesław Hutym
prof. dr Zbigniew Jacyna-Onyszkiewicz
prof. dr hab. inż. Stanisław Kasprzyk
prof. dr hab. Piotr Jaroszyński
prof. dr hab. inż. Janusz Iławecki
dr Zbigniew Kobyliński
Witold Kowalewski
dr Janina Kraus, poseł na Sejm RP
prof. dr hab. inż. Aleksander Legatowicz
dr inż. Antoni Łopata
mgr Jan Łopuszański, poseł na Sejm RP
dr Halina Nowina Konopczyna
mgr Tadeusz Okoniewski
Elżbieta Postulka
dr Zbigniew Półtorak
prof. dr hab. Edward Prus
prof. dr hab. Anna Raźny
prof. nadzw. dr hab. inż. Jan Rusek
dr inż. Andrzej Skalny
mgr inż. Jerzy Staszczak
mgr inż. Marek Staszczak
dr inż. Adam Stoszko
kpt. ż.w. inż. Zbigniew Sulatycki
prof. nadzw. dr hab. inż. Jan Szarliński
mgr inż. Józef Tallat-Kiełpisz
mgr inż. Andrzej Truty
dr Witold Tomczak, poseł na Sejm RP
prof. dr hab. Gabriel Turowski
prof. dr hab. inż. Jacek Walczewski
mgr inż. Zbigniew Wesołowski
prof. dr hab. Zygmunt Zagórski