Józef Kardynał Glemp – Prymas Polski, Warszawa, dnia 11 lutego 1997 r.

PRYMAS POLSKI

Warszawa, dnia 11 lutego 1997 r.

Szanowny Panie Profesorze!

Wiadomość o jubileuszu Pana Profesora i o pięknej inicjatywie uhonorowania Go dziełem, które samo w sobie niesie bogactwo problematyki zarówno historycznej, jak i współczesnej, zawsze jednak nam bliskiej, bo ojczyźnianej, skłania i mnie do skierowania gratulacji i życzeń.

Jubileusze są okazją do podsumowań. Dla chrześcijan są też okazją do złożenia Bogu dziękczynienia za łaski, które na nas zlewa, a bez których ludzkie dokonania byłyby niemożliwe. Myśląc o Pańskim Jubileuszu, o pracach dla dobra Ojczyzny, podejmowanych na różnych obszarach, a zwłaszcza o służbie publicznej w czasach przecież niełatwych, dostrzegam to działanie łaski, które staje się ciałem dzięki współpracy człowieka. Pragnę więc podziękować Panu Profesorowi za słowa sprzeciwu w czasach, kiedy ponad to nie było można niczego uczynić, i za dokonania z lat ostatnich, kiedy kształt Polski zawisł od naszych czynów.

Niech mi będzie też wolno wspomnieć dokonania naukowe Pana Profesora, ukazujące historię wielorakich form zaangażowania społecznego Kościoła.

Oddając w opiekę Królowej Polski proszę Ją, by wypraszała Panu Profesorowi obfitość Bożych łask na dalsze lata życia i pracy dla Ojczyzny.

Józef Kardynał Glemp
Prymas Polski

Z serca błogosławię